Rys Historyczny
Kilkadziesiąt lat historii naszego szpitala
Przed II wojną światową w Wieruszowie nie było szpitala. Działały tu tylko dwa przytułki dla przewlekle chorych. Pierwszą placówką medyczną w mieście był szpital wojskowy zorganizowany przez hitlerowców w czasie wojny. Obecny powstał dopiero w latach 50-tych ubiegłego wieku.
Dzieje szpitala, w którym pracuje od 1981 r., nigdzie nie zostały spisane.Z różnych pojedynczych przekazów wiadomo, że przed II wojną światową w mieście nie było szpitala. Od XVII – XVIII w. w okolicach kościoła o. Paulinów istniały dwa przytułki. – Trafiali do nich ludzie najczęściej przewlekle chorzy, chorujący na gruźlicę. Pacjentami zajmowały się siostry zakonne i duchowni, a lekarz przyjeżdżał tylko od czasu do czasu. Były to więc raczej miejsca opieki, niż leczenia.
W okresie międzywojennym w Wieruszowie też nie było szpitala. Ci, którzy wymagali leczenia, zwłaszcza chirurgicznego, byli zawożeni do Łodzi i do Wielunia. Pierwsze bomby, które spadły w czasie II wojny światowej na Polskę, zrzucono właśnie m.in. na wieluński szpital.
Pierwsza namiastka prawdziwego szpitala powstała w Wieruszowie w czasie II wojny. Zorganizowali go hitlerowcy w salkach katechetycznych przy kościele o. Paulinów. Był to lazaret działający na potrzeby armii. Mogli się tam leczyć również Polacy. Był w nim na stałe lekarz niemiecki, ale też polski.
Po wojnie szpital wojskowy zlikwidowano i na początku lat 50-tych założono pierwszą prawdziwą placówkę medyczną w mieście. Szpital powstał wówczas w miejscu, w którym istnieje do dziś. Na początku mieścił się w starym, przedwojennym budynku, gdzie wcześniej był sąd, a w czasie wojny miał w nim siedzibę Wehrmacht.
Na początku w wieruszowskim szpitalu powstały oddział wewnętrzny, pediatryczny i porodówka. Zatrudniono w nich lekarzy i personel. Od tego czasu placówka rozbudowuje się i rozwija. Powstały kolejne poradnie, pracownie i laboratoria.
Ciekawostką jest to, że w latach powojennych placówka nosiła imię prof. Janusza Zeylanda – Prof. Zeyland był jednym z wynalazców szczepionki przeciwko gruźlicy. Wprowadził ją jako szczepienie obowiązkowe w całej Europie. Prawdopodobnie przed wojną przez kilka miesięcy leczył pacjentów w Wieruszowie, w istniejących tu przytułkach.
